دستگاههای تعیین هویت زیستی یا کنترل دسترسی بایومتریک از مهمترین دستگاههای حفاظتی هستند که امروزه در تمام محیطهای اداری و امنیتی مورد استفاده قرار می گیرند. در واقع همواره دنبال دستگاههایی هستیم که بتوانیم هویت افراد را پیش از ورود یا خروج از محوطه مورد نظر تشخیص دهیم. در بین دستگاههای منترل دسترسی که سرعت و دقت مطلوبی داشته باشند دستگاههای تشخیص هویت زیستی یا بایومتریک حرف اول را می زنند. در کسب و کارهای امنیتی از این دستگاهها با نام دستگاههای کنترل دسترسی زیستی (Biometric Access Control)یا سیستم کنترل دسترسی زیستی یاد می شود. علت این نامگذاری هم به تکنولوژیهای تشخیصی بکار رفته در این دستگاهها بر می گردد که بر اساس ویژگیهای افراد و برپایه الگوگیری و الگوریتم سازی آنها بدست می آید.
براساس تحقیقات بازار موسسه MarketsandMarkets، انتظار می رود حجم بازار سیستم های بایومتریک تا سال 2022 به بیش از 32.73 میلیارد دلار (نسبت به سال 2015 با 10.74 میلیارد دلار) دست خواهد یافت. CAGR در سالهای 2016 تا 2022 به 16.79 درصد خواهد رسید که میانگین رشد خوبی محسوب می شود.
رشد سریع این بخش متاثر از تکنولوژی اجتناب ناپذیر بروز شونده ای است که همه ما با آن روبرو هستیم. البته در سیستم های بایومتریک گزینه های متعددی در دسترسند که کاربران را در هنگام تصمیم گیری و خرید دچار سردرگمی می کند. آنها گیج و دو دل می شوند که از چه سیستمی با چه نوع تکنلوژی تشخیصی استفاده کنند. کاربران و خریداران سیستم های تشخیص هویت زیستی و کنترل دسترسی مختلف نمی دانند هر تکنولوژی چه معایب یا مزایایی خواهد داشت که به همت سی سی تی وی آنلاین بیشتر در این مورد خواهیم گفت. با cctvonline.ir همراه شوید.
نظر رئیس شرکت Fermax از تولیدکنندگان اسپانیایی در این باره :
تشخیص زیستی نوعی از سیستم های کنترل دسترسی بر اساس ویژگیهای زیستی و انسانی افراد خواهد بود. با سیستم های بایومتریک روشهای مختلفی برای تشخیص هویت افراد ممکن می شود که عبارتند از Fingerprint (تشخیص اثر انگشت)، تشخیص چهره، تشخیص و اسکن چشم یا طرح رگهای خونی. چه وجه تمایز یا معایب و مزایایی برای هر یک از سیستم های کنترل دسترسی زیستی وجود خواهد داشت!؟
در ابتدا نگاهی به مزیتهای کلی و عمده استفاده از تکنولوژیهای بایومتریک می اندازیم. در اصل تشخیص زیستی یا بایومتریک این امکان را به کاربر امنیتی می دهد که بتواند افراد را بر اساس تفاوتها و کمیتهای زیستی غیر قابل تغییرشان تشخیص دهد. اولین تکنولوژی به اسکن اثر انگشت بر می گردد که از سال 1883 تا کنون مورد استفاده است و به عنوان مورد اعتمادترین روش هم محبوب شده است. ضمن اینکه بسیار کارآمد و از نظر قیمت نسبت به دیگر سیستم های تشخیص زیستی بصرفه تر است.
مزایای سیستم کنترل دسترسی با تکنولوژی تشخیص زیستی (بایومتریک)
مهمترین مزیت استفاده از سیستم های تشخیص هویت بایومتریک برقراری امنیت بیشتر است. وقتی اسکن اثر انگشت یا فینگرپرینت نتیجه منحصر بفردی داشته باشد و برای هر شخص اثر انگشتی تکرار نشدنی و بی همتا داشته باشیم عملا استفاده از این تکنولوژی تشخیصی می تواند بالاترین میزان امنیت را به همراه داشته باشد. بعلاوه هزینه راه اندازی و تعمیر و نگهداری پایینی هم خواهد داشت. بمحض نصب درواقع راه اندازی شده است! نیاز به کار خاصی ندارید و هزینه نصب معقولی نیاز دارد و هزینه نگهداری و بهینه سازی پایینتری نسبت به روشهای دیگر دارد.
مهمتر اینکه دیگر نیازی به دستگاههای بیشتر برای کنترل ورودی نخواهید داشت:
با کنترل دسترسی براساس اثر انگشت دیگر نیازی به استفاده از کلیدهای رایج یا دستگاههای تعویض شیفت و سوئیچ وضعیت نخواهید داشت. بر اساس تشخیص ویژگی منحصر به فرد افراد، دیگر نیازی به شیئی یا ملزومات دیگری نخواهد بود تا با گم شدن آنها (مثل گم شدن کلید و کارت اعتباری و ..) یا مشکلاتی از این دست روبرو شویم.
معایب سیستم کنترل دسترسی با تکنولوژی تشخیص زیستی (بایومتریک)
در کنار مزایای این سیستمها، نواقصی هم وجود دارند که باید به آنها توجه شود. Fermax در ادامه در مورد معایب موجود می گوید که برای مثال سیستم اسکن اثر انگشت درباره محیطهایی که مدام افراد مراجعه کننده به آنها در حال تغییر است خیلی قابل استفاده نیست و اصلا کاربرد مقبولی ندارد. نمونه این کسب و کارها را می توان مراکزی مثل سازمانهای بیمه ای، ادارات تشریفاتی یا محیطهایی با ارباب رجوع سالانه دانست.
البته درست است که هزینه عیب یابی یا نگهداری پایین است اما در برخی موارد هزینه نصب بالاتری نسبت به دیگر سیستم های کنترل دسترسی خواهد داشت. آخر هم اینکه در برخی موارد سیستم های تشخیص زیستی نمی توانند بدقت افراد را تشخیص دهند:
تقریبا 1 درصد از افراد دنیا بخوبی توسط اسکنر اثر انگشت تشخیص داده نمی شوند!
